Ιταλικός κινηματογράφος - Il cinema italiano (prima parte)

Το πρώτο λιθαράκι στην δημιουργία του ιταλικού κινηματογράφου όπως τον γνωρίζουμε σήμερα τοποθετείται στις 28 Δεκέμβρη του 1985, όταν οι αδερφοί Lumiere παρουσιάζουν στο Παρίσι την πρώτη τους ταινία μικρού μήκους "L'uscita dalla fabbrica".

Στις αρχές του 1986 ο κινηματογράφος φτάνει στην Ιταλία, τον Μάρτιο ανοίγουν οι πρώτοι κινηματογράφοι στην Ρώμη και στο Μιλάνο ακολουθώντας έπειτα μέσα στον ίδιο χρόνο οι κινηματογράφοι στο Λιβόρνο, στο Μπέργκαμο, στην Ραβέννα και την Mπολόνια ενώ ο κινηματογράφος (il cinema Lumière) που άνοιξε στην Πίζα το 1899, αποτελεί εώς και σήμερα τον παλαιότερο ιταλικό κινηματογράφο εν λειτουργία.

Οι φάσεις του ιταλικού κινηματογράφου:

Τα πρωτόλεια (1896-1902)

Οι πρώτες ταινίες που παρήχθησαν ήταν ντοκιμαντέρ μικρού μήκους δημιουργημένα από τους πρωτοπόρους εκείνης της εποχής τα οποία απεικόνιζαν σημαντικές προσωπικότητες της εποχής όπως βασιλείς, ηγέτες και πάπες.

Το πρώτο βίντεο που έχει σωθεί ως και σήμερα από εκείνη την εποχή, διαρκεί 2 λεπτά και απεικονίζει τον Papa Leone XIII ατά την διαρκεί της προσευχής στους κήπους του Βατικανού.

Η αρχή της κινηματογραφικής βιομηχανίας (1903-1909)

Αυτή είναι η εποχή που ο κινηματογράφος άλλαξε μορφή και οργανώθηκε ως βιομηχανία με την ίδρυση εταιρειών παραγωγής στις κυριότερες πόλεις όπως στην Νάπολο η (Partenope Film), το Μιλάνο (Milano Film), την Ρώμη (Cines), και κυρίως στο Τορίνο (Società Anonima Ambrosio, Aquila Film και Itala Film)

To 1905 δημιουργείται η πρώτη ταινία που βασίζεται σε σενάριο από τον Alberini με τίτλο La presa di  Roma ενώ το 1906 παρουσιάζεται η πρώτη ταινία με ήχο από τον Pietro Pierini στην Πιζα.

Η χρυσή περίοδος (1910-1914)

Ανάμεσα στο 1910 και το 1914 ο ιταλικός κινηματογράφος γνωρίζει παγκοσμίως αναπάντεχη επιτυχία με ταινές όπως Gli ultimi giorni di Pompei του 1913 (Mario Caserini), Marc'Antonio e Cleopatra (Enrico Guazzoni) και την πολύ γνωστή ταινία του Giovanni Pastrone Cabiria η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στον Λευκό Οίκο για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.

Η πρωτοποριακή περίοδος (1911-1919)

Με το κίνημα του Futurismo στην Ιταλία και το αντίστοιχο μανιφέστο που εξέδωσαν οι φουτουριστές για τον κινηματογράφο για τους οποίους η μεγάλη οθόνη αποτελούσε την υπέρτατη τέχνη που μπορούσε να εξυμνήσει τα ιδανικά τους όπως η ταχύτητα, και τα ειδικά εφέ. Από τις φουτουριστικές ταινίες δεν έχουν απομείνει πολλές, ανάμεσα σε αυτές που απέμειναν ξεχωρίζει η ταινία Thais  του Anton Giulio Bragaglia, η οποία αποτέλεσε έμπνευση για τον γερμανικό κινηματογράφο της εποχής.

Η περίοδος των πρώτων αστέρων και των προπαγανδιστικών ταινιών (1915-1918)

Ηθοποιοί όπως οι: Emilio Ghione, Mario Bonnard, Lyda Borelli και Francesca Bertini ήταν οι πρώτοι κινηματογραφικοί αστέρες κυρίως κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Κατά την διάρκεια της ίδιας περιόδου ξεκίνησε το είδος των προπαγανδιστικών ταινιών στο οποίο συνήθως οι πρωταγωνιστές εμπλεκόμενοι σε πολεμικές περιπέτειες διακρίνονταν για του κουράγιο και τον ηρωισμό που έδειχναν.

Η περίοδος της μεγάλης κρίσης (1919-1929)

Μετά το τέλος του πολέμου ο ιταλικός κινηματογράφος πέρασε μια περίοδο κρίσης εξαιτίας της ραγδαίας ανάπτυξης των μικρών εταιρειών παραγωγής οι οποίες μην μπορόντας να ανταπεξέλθουν συχνά έφταναν στην πτώχευση. Ακόμα το είδος των ταινιών που επικρατούσε βασιζόταν σε προσωπικά δράματα κατα κύριο λόγο αντλημένα από την λογοτεχνία και από θεατρικά κείμενα.
Η άνοδος του φασισμού στην εξουσία το μεταξύ του 1922 και του 1925 επηρέασε αρνητικά την κινηματογραφική παραγωγή.

Cinecittà (1937-1939)

Στις 21 Απρίλη του 1937 στα εγκαίνια της Cinecittà ο Μουσολίνι έδωσε έναυσμα στο διάσημο σλόγκαν "La cinematografìa è l'arma più forte", "ο κινηματογράφος είναι το πιο δυνατό όπλο".

Η δημιουργία thw Cinecittà βασίστηκε στο μοντέλο του Hollywoood, παρέχοντας οτίδηποτε θα μπορούσε να έχει ανάγκη μια κινηματογραφική παραγωγή όπως τεχνικές υπηρεσίες, στούντιο και το γνωστό 

Δύο χρόνια αργότερα, την 1η Ιανουαρίου του 1939 μπήκε σε εφαρμογή ένας νόμος ο οποίος σε μεγάλο βαθμό εμπόδιζε την εισαγωγή ξένων ταινιών στην Ιταλία και κατα κύριο λόγο αμερικάνικων γεγονός που ευνόησε την παραγωγή των ιταλικών ταινιών.

συνεχίζεται... (...)