Poesia: dove la luce (1930) - Ungaretti

Πρόκειται για ένα ερωτικό ποίημα, ένα κάλεσμα του ποιητή στην συντροφό του μα τον ακολουθήσει στους χρυσούς λόφους και στα όμορφα λιβάδια εκεί που τίποτα δεν θα έχει για αυτούς σημασία, απελευθερωμένοι από ηλικία μα και από αναμνήσεις... στα video που ακολουθούν μπορείτε είτε να ακούσετε την ανάγνωση του ποιήματος είτε μια μελοποίηση του! 


Come allodola ondosa
Nel vento lieto sui giovani prati,
Le braccia ti sanno leggera, vieni.
Ci scorderemo di quaggiù,
E del mare e del cielo,
E del mio sangue rapido alla guerra,
Di passi d'ombre memori
Entro rossori di mattine nuove.

Dove non muove foglia più la luce,
Sogni e crucci passati ad altre rive,
Dov'è posata sera,
Vieni ti porterò
Alle colline d'oro.

L'ora costante, liberi d'età,
Nel suo perduto nimbo
Sarà nostro lenzuolo