Στις 16 Ιουνίου 2010, το Φεστιβάλ του Βύρωνα παρουσιάζει "Τα Πάθη των Τρωάδων", μία διαφορετική παράσταση με ένα έργο που με βάση τις Τρωάδες του Ευριπίδη, μιλά για τη μοίρα των ηττημένων. Τη μοίρα των παιδιών τους, των γυναικών, της πόλης τους. H σκηνοθεσία δίνει βάρος και στο θέατρο και στη μουσική και στηρίζεται στις λαϊκές παραδόσεις του Σαλέντο -της "grecia salentina". Εκεί, που ακόμα και σήμερα κάποιοι μιλάνε σε μία γλώσσα, που έρχεται από τη μακρινή μητέρα-πατρίδα Ελλάδα, τα "γκρίκο" ή γκρεκάνικα. Και στο έργο τραγουδάνε σε αυτή την γλώσσα και χορεύουν χορούς "γκρίκο". Η δραματική αφήγηση είναι στα ιταλικά και όλα μαζί υφαίνουν ένα θέαμα -ως μία λαϊκή γιορτή, που με σοβαρότητα μιλά για έναν πόλεμο που μπορεί και να άλλαξε τη μοίρα του κόσμου. Στο βάθος προβάλλονται ντοκιμαντέρ από εθνογραφικές έρευνες γνωστών μελετητών και μπροστά στη σκηνή ηθοποιοί, τραγουδιστές και μουσικοί γίνονται ισότιμοι πρωταγωνιστές ενός έργου, που ισορροπεί ανάμεσα στο θέατρο και τη μουσική, τη συναυλία και τη θεατρική παράσταση, και αναζητά το σημείο εκείνο όπου συναντώνται ο θρήνος των Τρωάδων με το γκρίκο “moroloja” (μοιρολόι), και συνδέεται η μοίρα του αθώου γιού της Ανδρομάχης, Αστυάνακτα με τα Πάθη του Χριστού.
Ενώ στις 2 Ιουλίου 2010, ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Αμαρουσίου, προσφέρει μία ξεχωριστή βραδιά με πρωταγωνιστή τον βραβευμένο συνθέτη και μουσικό Εουτζένιο Μπεννάτο (Eugenio Bennato). Αυτόν τον ίδιο που αγαπήσαμε από τη Νουόβα Κομπανία ντι Κάντο Ποπολάρε (Νuova Compagnia di Canto Popolare, 1969) και τη Νέα Μουσική (Musicanova, 1976). Τον μουσικό, που το 1998, δημιουργεί ένα ολόκληρο κίνημα το Taranta Power με σκοπό τη διάσωση και προώθηση των χορών- ταραντέλες της Νότιας Ιταλίας, αρχίζει τις περιοδείες ανά τη Μεσόγειο και την Ευρώπη, αλλά και τον Καναδά, την Αυστραλία, την Αργεντινή, τις ΗΠΑ, την Κίνα. Τον πάντα δημιουργικό καλλιτέχνη που αγκαλιάζει και την παράδοση και το σύγχρονο και συμμετέχει σταθερά στο Womad Festival του Peter Gabriel γνωρίζοντας ενθουσιώδη υποδοχή από το κοινό.
Nessun commento:
Posta un commento