Ο τονισμός στα ιταλικά - Accento

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι στα ιταλικά έχουμε 2 είδη τόνων,  το accento grave (è) και το accento acuto (é), η διαφορά τους αφορά στην προφορά, όπου στην πρώτη περίπτωση του accento grave το e θα έπρεπε να προφέρεται ως “ανοικτό φωνήεν” ενώ στην δεύτερη περίπτωση ως “κλειστό φωνήεν” διαφορά που έχει σχεδόν εκλείψει πλήρως.

Η διάκριση αυτή θα μας χρειαστεί αργότερα, ως τότε πάμε να δούμε ποιες είναι οι λέξεις που υποχρεωτικά παίρνουν γραπτό τόνο στα ιταλικά και γιατί.

·         Οι λέξεις που τονίζονται στην λήγουσα, όπως:

, caffè, università, viltà, gioventù, bontà, lunedì, ecc.

·         Ορισμένες μονοσύλλαβες λέξεις

ciò, già, giù, più, può

·         Λέξεις που είναι απαραίτητο να ξεχωρίσουμε

dà (δίνει) da (πρόθεση) sé (αντωνυμία) se (αν) dì (μέρα) di (πρόθεση) sì (ναι) si (αντωνυμία) è (είναι) e (και) lì (εκεί) li (αντωνυμία) né (ούτε) ne (μεριστικό) là (εκεί) la (αντωνυμία) tè (τσάι) te (αντωνυμία)

 

Τώρα ας διακρίνουμε πότε πρέπει να χρησιμοποιούμε accento grave και πότε accento acuto.

Ø  Τα φωνήεντα, a, i, o, u παίρνουν πάντοτε l'accento grave (à, ì, ò, ù)

Η μόνη διάκριση ανάμεσα στα 2 είδη τόνων αφορά στο φωνήεν e.

To e παίρνει accento grave (è):

Ø  σαν γ’ ενικό του ρήματος essere

Ø  στα ξένα ουσιαστικά tè, caffè ecc.

Ø  στις λέξεις: cioè, ahimè, ohimè ecc.

To e παίρνει accento acuto (é):

Ø  σε όλες τις σύνθετες λέξεις του che (perché, affinché, ecc)

Ø  σε όλες τις σύνθετες λέξεις του tre (ventitré)

Ø  στις μονοσύλλαβες sé, né,