Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε
ότι στα ιταλικά έχουμε 2 είδη τόνων, το accento grave (è) και το accento acuto (é), η διαφορά τους αφορά
στην προφορά, όπου στην πρώτη περίπτωση του accento grave το e θα έπρεπε να προφέρεται ως “ανοικτό φωνήεν” ενώ στην δεύτερη περίπτωση ως “κλειστό φωνήεν” διαφορά που έχει σχεδόν
εκλείψει πλήρως.
Η διάκριση αυτή θα μας χρειαστεί
αργότερα, ως τότε πάμε να δούμε ποιες είναι οι λέξεις που υποχρεωτικά παίρνουν
γραπτό τόνο στα ιταλικά και γιατί.
·
Οι λέξεις που
τονίζονται στην λήγουσα, όπως:
, caffè, università, viltà, gioventù, bontà,
lunedì, ecc.
·
Ορισμένες
μονοσύλλαβες λέξεις
ciò, già, giù, più, può
·
Λέξεις που
είναι απαραίτητο να ξεχωρίσουμε
|
Τώρα ας διακρίνουμε πότε
πρέπει να χρησιμοποιούμε accento
grave και πότε accento acuto.
Ø Τα
φωνήεντα, a, i, o, u παίρνουν πάντοτε l'accento grave (à, ì, ò, ù)
Η μόνη διάκριση ανάμεσα
στα 2 είδη τόνων αφορά στο φωνήεν e.
To e παίρνει accento grave (è):
Ø σαν γ’ ενικό του ρήματος essere
Ø στα ξένα ουσιαστικά tè, caffè ecc.
Ø στις λέξεις: cioè, ahimè, ohimè ecc.
To e παίρνει accento acuto (é):
Ø σε όλες τις σύνθετες λέξεις του che (perché, affinché, ecc)
Ø σε όλες τις σύνθετες λέξεις του tre (ventitré)
Ø στις μονοσύλλαβες sé, né,
-page-001.jpg)
